اسمارتیزهای M&M؛ شکلات محبوب سربازان جنگ جهانی دوم و فضانوردان

قرمز یا سبز، شیرشکلاتی یا قهوه‌ای؟ بزرگ یا کوچک؟ شما هم به احتمال زیاد یکی از میلیون‌ها هوادار اسمارتیزهای «M&M» هستید. شکلات‌هایی با رویه رنگی سفت و سخت که به جای اینکه در دستانتان آب شوند توی دهان آب می‌شوند و همین مهم‌ترین ویژگی این اسمارتیزهای رنگی و محبوب است. اما ایده تولید این شکلات‌های دکمه‌ای رنگی محبوب از کجا آمد؟

«فرانکلین کلارنس مارس» و کارخانه شکلات سازی

«فرانکلین کلارنس مارس» مالک کارخانه بزرگ شکلات‌سازی «مارس» که از کودکی به بیماری فلج اطفال دچار بود از آنجا که در میان همسالانش همبازی نداشت، بیشتر وقت خودش را در آشپزخانه با مادرش می‌گذراند که اتفاقاً به شیرینی‌پزی علاقمند بود. گذران وقت با مادر سبب شد تا «فرانک» در وقت‌های فراغت شیرینی و آب‌نبات بفروشد و در 19 سالگی و بعد از تمام کردن دوران دبیرستان شیرینی‌های دستپخت خودش را به مغازه‌ها و شیرینی فروشی‌های کوچک می‌فروخت تا اینکه سرانجام پس از کش و قوس‌ها و آزمون و خطاهای فراوان شکلات معروف «اسنیکرز» را به بازار فرستاد.

سربازان اسپانیایی جنگ جهانی دوم؛ الهام بخش اسمارتیزهای M&M

«فارست مارس اس آر» پسر ارشد «فرانکلین کلارنس مارس»، بنیانگذار کارخانه عظیم شکلات‌سازی «مارس» که اتفاقاً بر سر فروش شکلاتهای «Milky» کارخانه مارس در کانادا اختلاف نظر داشت در سال 1932 به انگلیس رفت تا به تنهایی یک تجارت شکلاتی به راه بیندازد. «فارست مارس» بعد از سفری به اسپانیا در طول جنگ جهانی دوم متوجه شد که سربازان اسپانیایی شکلات‌های گردی با پوسته سختی که مانع آب شدن شکلات‌ها می‌شد می‌خورند. بعد از آن بود که ایده ساخت شکلاتهایی با این ویژگی به خصوص برای روزهای گرم تابستان در رنگ‌های مختلف به ذهنش رسید. این شرکت ابتدا با نام «ام‌اندام با مسولیت محدود (M&M Limited)» به ثبت رسید. فلسفه این دو «M» بر اساس حرف اول نام فامیلی مارس و حرف اول نام فامیلی پسر کارخانه شکلات هرشیز «بروس موری» (که ۲۰ درصد سهام شرکت متعلق به او بود) است. شعار کارخانه از همان ابتدای کار جالب بود و البته هدفش از ساخت این نوع شکلات را هم مشخص می‌کرد: «در دهان آب می‌شود نه در دست».

سرانجام اسمارتیزهای رنگی M&M

خط تولید M&M سرانجام در سال 1941 در شهر نیوجرسی آمریکا راه‌اندازی شد. تا سال 1960 اسمارتیزها فقط به رنگ قهوه‌ای بودند و بعدها سه رنگ قرمز، سبز و زرد هم به چرخه تولید اضافه شد. در سال 1976 نارنجی هم به رنگ‌ها اضافه شد. در سال 1995 قرار شد یک رنگ جدید به رنگهای M&M اضافه شود. نظرسنجی میان مردم انجام شد و آبی رنگ برنده بود. «زرشکی» هم رنگ منتخب مردم در نظرسنجی سال 2002 شد و حالا طیف وسیعی از رنگ‌های مختلف را می‌توانید در یک بسته اسمارتیز M&M پیدا کنید. رنگ‌های سبز و قرمز پرفروش‌ترین رنگ‌ها در ایام کریسمس، نارنجی در روز هالووین و رنگ‌های روشن رنگ‌های محبوب روز عید پاک مسیحیان است.

M&M؛ طعم فقط بادام زمینی

جالب است بدانید که حرف «M» تا سال 1950 روی اسمارتیزها حک نمی‌شد، اما از سال 1954 این حرف فقط روی اسمارتیزهای سیاه رنگ این شکلات‌های دکمه‌ای به عنوان امضای کارخانه حک شد. در این زمان قیمت هر بسته اسمارتیز «M&M» فقط پنج سنت بود. این در حالی است که تا سال 1954 یعنی 13 سال بعد از تولید محصول، اسمارتیزهای «M&M» فقط با مغز بادام زمینی تولید می‌شد، دلیل آن احتمالاً علاقه شدید اهالی ایالات متحده به طعم بادام زمینی بود. اما در سال‌های اخیر از طعم شیر شکلاتی گرفته تا شکلات تلخ، شکلات نعنایی، بادام زمینی، بادام، پرتقالی شکلاتی، نارگیلی، گیلاس وحشی، دارچین، تمشک وحشی و کره بادام زمینی نمکی همه شیفتگان شکلات را هواخواه خود کرده است.

نکته جالب ماجرا آلرژی شدید «فارست مارس» به بادام زمینی بود به همین خاطر تا زمانی که طعم‌های دیگر این محصول تولید نشده بود او نتوانسته بود طعم اسمارتیزهای محصول کارخانه‌اش را بچشد. البته امروزه تنوع اسمارتیزها فقط شامل طعم و مزه آن‌ها نمی‌شود بلکه تنوع در رنگ بندی این شکلات‌ها که معمولاً به صورت سالانه تغییر می‌کند یکی از ویژگی‌های هیجان‌انگیز «M&M» برای عاشقان سینه چاکش است.

بسته بندی‌ها تیوبی؛ ادای احترام به سربازان جنگ جهانی دوم

تیوب‌های پلاستیکی که امروزه یکی از بسته بندی‌های معروف اسمارتیزهای M&M محسوب می‌شوند بسیار شبیه به بسته بندی اولیه این محصول در سال‌های ابتدایی تولید هستند. از آنجایی که سربازان حاضر در جنگ جهانی دوم این اسمارتیزها را در جیره روزانه‌شان به عنوان میان وعده‌ای مقوی داشتند برای حمل راحت‌تر این بسته‌بندی تدارک دیده شده بود. در حقیقت شرکت M&M به این ترتیب می‌خواست به کسانی ادای احترام کند که اولین بار در تولید این اسمارتیزها از آنها الهام گرفته بود.

M&M یعنی لطفاً کمتر شکر بخورید

جالب است بدانید که «فراست مارس» در نامه‌ای به سازمان غذا و داروی آمریکا تاکید کرده که از تصمیم دولت برای کاهش ده درصدی شکر از کالری روزانه شهروندان حمایت می‌کند. این کارخانه همچنین برای اضافه کردن برچسب مقدار شکر افزوده به محصولاتش برای آگاهی مشتریان همواره پیشقدم بوده است. این در حالی است که «M&M» با شرکت‌های رقیبی مثل «نستله» که اخیراً اعلام کرده برای حذف رنگ و افزودنی‌های خوراکی به شکلات‌ها اقدام خواهد کرد، همکاری می‌کند.

M&M شکلات محبوب فضانوردان

طبق آمار کارخانه شکلات‌سازی M&M روزانه 400 میلیون عدد اسمارتیز تولید می‌کند. در سال 1980 فروش M&M در کشورهای ژاپن، هنگ کنگ، آلمان و فرانسه آغاز شد. در سال 1982 برای نخستین بار فضانوردان خارج از جو زمین و در فضا اسمارتیز M&M خوردند و ظاهراً یکی از شکلات‌های محبوب آنهاست.

تا سال 1996 اسمارتیزهای M&M فقط در سایز کوچک تولید و در تیوپ‌های کوچک بسته‌بندی می‌شدند. از سال 1999 اسمارتیزهای «کریسپی» یا ترد با همان طعم قدیمی بادام زمینی به بازار آمد. از سال 2009 این اسمارتیزهای کریسپی در طعم‌های کره بادام زمینی، موکا، چوب شور و شکلات نعنایی هم تولید شدند. بد نیست بدانید که کره بادام زمینی و چوب شور محبوب‌ترین طعم‌های این اسمارتیزهای کریسپی هستند.